Postoje glumci čije lice zapamtite otprve pa ih potom redovito počinjete zapažati i u drugim filmovima, usijeku vam se u pamćenje, no ime vam možda i malo teže uđe u uho. Jedan od takvih cijenjenih glumaca zavidne filmografije i pomalo neobična imena jest Rutger Hauer. U sada već petom desetljeću karijere, plavokosi je Nizozemac ostvario čitav niz pamtljivih uloga, proslavivši se suradnjom s Paulom Verhoevenom u njegovim kultnim filmovima, poput „Turks fruit“, ratnoj drami „Soldaat van Oranje“ i povijesnoj pustolovini „Flesh and Blood“. Svoj je međunarodni ugled stekao i potvrdio efektnim, što većim, što manjim rolama u filmovima „Blade Runner“, „The Osterman weekend“, „Ladyhawke“, „The hitcher“, „Wedlock“, „Blind fury“, „Fatherland“ i „Sin City“. Usprkos podebljem opusu, svojevrsni je kuriozitet da Hauer u cjelokupnoj karijeri nije osvojio niti je bio nominiran za makar koju od značajnijih filmskih nagrada. Tako mu, nogometnim rječnikom rečeno, u smiraj karijere najveći uspjeh ostaje tek jedan manji trofej, „Zlatni globus“ u kategoriji najboljega sporednog glumca u seriji, miniseriji ili TV-filmu, osvojen 1988. godine. Ovu je nagradu osigurao dojmljivim pojavljivanjem u manjem televizijskom filmu, koji je vremenom zbog tematike koje se dotakao izrastao u jednu od boljih i zapaženijih ratnih drama o logorašima tijekom Drugoga svjetskog rata. Riječ je o engleskom filmu „Escape from Sobibór“, ekranizaciji dramatičnih događaja koji su se odigrali u zloglasnome poljskome koncentracijskom logoru u jesen 1943. godine.

Jedan čovjek apsolutni je pobjednik izbora